Het wonder van Lara’s ziekte
Hans Kazan
30 aug 2024 2 min
Trots!
Het is inmiddels 4 jaar geleden dat onze levenslustige dochter Lara onverwacht en zonder aanwijsbare reden verlamd op de grond viel. Haar armen, benen en zelfs haar oogleden kon zij niet meer bewegen. We schrokken ontzettend.
Drie dagen intensieve neurologische onderzoeken leverden niets op. Het advies: ga maar naar huis en doe het rustig aan!
De aanvallen bleven komen. Vaak 4 keer per dag was Lara zo’n 3 kwartier totaal verlamd.
Ze kon niets meer. Niet met de auto de kinderen naar school brengen, boodschappen doen of welke activiteit dan ook. Te gevaarlijk omdat de aanvallen altijd onverwacht kwamen. Haar leven werd totaal ontwricht.
Kian, haar levenspartner, belde en mailde de hele wereld rond, tot hij uiteindelijk contact kreeg met een specialist in de USA die voor het eerst sprak over Hypocalemic Periodic Paralysis. Periodieke verlamming. Een uiterst zeldzame aandoening. Dat bleek het te zijn!
Door een genetische afwijking bleek er kalium uit haar spieren weg te lekken. Het is als een batterij die leegloopt. Als de power op is, ben je verlamd en moet je normaal gesproken wachten tot deze kracht op natuurlijke wijze wordt aangevuld. Geen genezing mogelijk. Wel kan je kaliumtabletten slikken als je een aanval voelt aankomen. Dat werkt als een wondermiddel!
Uiteindelijk vond Lara in de praktijk uit op welke momenten de eerste tekenen van een aanval zich aankondigen. Op precies dat moment neemt zij een kaliumtablet met water en kan zij verder. Dat mag je gerust een wonder noemen.
Nu, 4 jaar later, zorgt zij voor haar gezin met twee kinderen, kan zij sporten en heeft zij daarnaast samen met haar partner Kian het real estate bedrijf Hi Homes aan de Costa del Sol opgebouwd. Met inmiddels zo’n 12 medewerkers werken zij keihard en met plezier aan hun toekomst.
Toen haar ziekte zich voor het eerst openbaarde, hadden wij dit niet durven hopen. Het is te danken aan het doorzettingsvermogen van Kian die de juiste weg vond en aan Lara die optimistisch, krachtig en zonder klagen doorging.
Wat ben ik super trots op mijn sterke dochter, die de uitspraak bevestigt:
“Kracht betekent niet dat wij nooit vallen, maar dat wij iedere keer als we vallen weer opstaan!”