Terug
Om ergens te komen, moet je eerst besluiten niet te blijven waar je nu bent.
Hans Kazan
4 jan 2024 2 min
Het is Kerst en ik zit buiten met een kop koffie op het terras in de zon.
In 2024 wonen Wendy en ik alweer 25 jaar in zuid-Spanje! Het licht en de kwaliteit van het leven bevallen ons goed. Het magische moment van de beslissing om hier naartoe te verhuizen herinner ik mij nog helder.
Het was in 1998, tijdens een korte vakantie in de winter. Na een duik in de Middellandse Zee liep ik het strand van Cabopino op.
De lucht was blauw, de temperatuur aangenaam en de sfeer van witte huisjes, palmbomen en de glinsterende zee magisch.
Toen begonnen wij te dromen over een leven in Andalucía.
Er moesten flink wat hobbels worden genomen voordat wij in juni 1999 met onze 4 kinderen Oscar, Renzo, Steven en Lara definitief naar het zonnige zuiden vertrokken. Spaans leren, scholen voor de kinderen regelen, onze woonplek in Nederland omruilen voor een huis in Spanje en mijn werk zodanig organiseren dat ik het kon voortzetten.
Eigenlijk was ik een soort voorloper van de huidige digitale nomade. Wonen, werken en leven in Spanje en optreden in Nederland. Dat is nooit meer veranderd en het bevalt nog steeds prima. Het voelt af en toe als twee verschillende levens in één!
Toen wij destijds onze plannen om naar het buitenland te verhuizen bekend maakten, waren er naast begrijpende reacties ook veel mensen met negatieve opmerkingen. Meestal waren die opmerkingen gebaseerd op angst voor het onbekende. Gelukkig voelde ons hele gezin zich al heel snel thuis.
Na 25 jaar kan ik, net als Wendy en de kinderen, zeggen dat wij nooit spijt hebben gehad van die avontuurlijke beslissing.
Een negatief mens ziet overal problemen. Een positief mens ziet overal mogelijkheden!